انحلال قرارداد..هر قراردادی از سه طریق منحل می شود. این سه طریق عبارتند از:اقاله (تفاسخ ) انفساخ ، ایقاع (فسخ) اقاله تفاسخ یا اقاله عبارت است از ، تراضی طرفین بر انحلال عقد و یا قراردادی که سابقاً آن را منعقد نموده اند. در این باره ماده 283 قانون مدنی بیان می دارد : بعد از معامله ، طرفین می توانند به تراضی آن معامله را اقاله و تفاسخ نمایند.

قاعده تعذر وفا به عهد در حقوق ایران با توجه به اینکه حقوق ایران بر فقه امامیه مبتنی می باشد لذا هر گاه عمل یا واقعه حقوقی با تمام شرایط خود قابلیت وقوع و تاثیر را داشته باشد و عامل دیگری از نفوذ سبب جلوگیری نماید به آن عنوان عذر ( مانع ) گفته شده است

ماده 183 قانون مدنی عقد (قرارداد) را این چنین تعریف نموده است : « عقد عبارتست از اینکه یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد ». تعریف این ماده مشتمل برمال نیست بلکه مشتمل بر تعهد می باشد ، که دارای ایراد است

( مشاوره حقوقی ) حل اختلافات ناشی از قرارداد : اصل اینست که هرگاه در مورد تفسیر یا اجرای قرارداد، اختلافی حادث شود،‌مرجع حل اختلاف- در صورتی که طرفین خود به حل آن موفق نشوند – دادگاه صالح خواهد بود. لکن مواد 454 به بعد قانون آیین دادرسی مدنی پیش‌بینی کرده که طرفین مي‌توانند اختلافات احتمالی خود را از طریق داوری حل کنند.

خسارات ناشی از عدم انجام تعهد زمانیکه متعهد به تعهد خویش عمل نمي‌کند و از این خلف وعده به متعهدله خساراتی وارد مي‌شود ، متخلف باید زیان وارد بر متعهدله را جبران نماید.

شرایط اساسی برای صحت قراردادها تحقق کلیه عقود اعم از عقود معینه یا قراردادهای غیر معینه وقتی صورت مي‌گیرد که شرایط اساسی لازم برای صحت معامله در آنها جمع باشد . قانون مدنی ایران این شرایط را در ماده ی 190 در چهار بند بیان می دارد و مي‌گوید:

مسائل مربوط به شفعه در ماده 140 قانون مدنی اسباب تملک را بر شمرده و بیان می دارد تملک از 4 طریق حاصل می شود : با حیاء اراضی موات و حیازات اشیاء مباحه به وسیله عقود و تعهدات به وسیله اخذ شفعه به ارث

تعریف قاعده در فقه امامیه در متون فقهی براساس این قاعده وقتی متعاقدین بعد از انعقاد عقدی نتواند به جهتی مفاد آن را ایفا نماید آن عقد به دلیل عذر در انجام تعهد و همچنین عدم امکان وفا به عهد باطل می شود در فقه این معنا تحت عنوان قاعده ( بطلان کل عقد بتعذر الوفا بمضمونه ) بیان می شود.

ماده ی 238 قانون مدنی بیع را اینگونه تعریف می کند «تملیک عین به عوض معلوم» از این تعریف چنین می آید که بیع از عقود تملیکی و معوض است و مبیع باید عین باشد. ویژگی های اساسی عقد بیع عقد بیع از عقود تملیکی و معوض می باشد. این بدین معنا می باشد که بایع، مبیع را در برابر ثمن به مشتری تملیک می نماید . این ویژگی باعث تمایز این عقد از عقود عهدی و اذنی می شود.

شرکت طبق ماده ی571 به معنی « اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه » می­باشد. اسباب حصول این عقد گاه به سبب ارث می باشد ، گاه به سبب حیازت شیء مباح توسط چند نفر و گاه به سبب امتزاج قهری یا اختیاری دو مال صورت می­گیرد و همچنین گاهی سبب آن ، عقدی به نام شرکت است (ماده 573 و ماده 574 ق.م ).