دعوای مزاحمت از حق

تعریف دعوای مزاحمت از حق

بر اساس ماده 1602 قانون آئین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب ، دعوای مزاحمت به دعوایی گفته می شود که بر اساس آن متصرف مال غیر منقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می کند که مزاحم متصرفات او است بدون اینکه مال را از تصرف او خارج کرده باشد .

زمانی مزاحمت شمول قانون مذکور می باشد که خواهان حقی را برای خود قائل شود و دیگری مانع استنیفاء از آن حق شود.

نکته قابل ذکر اینست که باید مزاحمت فعلیت داشته باشد بدین معنا که اگر مزاحمتی سابقاً وجود داشته و اکنون از بین رفته است و یا در شرف وقوع می باشد جزء مصادیق دعوای مزاحمت قرار نمی گیرد.

مصادیق دعوای مزاحمت از حق

در صورتی که مزاحمت سابقاً وجود داشته باشد و نیز باقی مانده باشد ، عنوان مزاحمت قابل صدق می باشد . مثلاً ، شخصی ناودان ملک خود را به نحوی قرار دهد که آبریز آن در ملک مجاور دیگری باشد متصرف ملک مجاور علیه او می تواند عوای مزاحمت از حق اقامه نماید .

در این دعوا آنچه دادگاه مورد توجه قرار می دهد تنها تصرف بدون مزاحمت سابق خواهان و همچنین مزاحمت فعلی خوانده است و در صورتی که این دو امر احراز گردد و همچنین در صورتی که مزاحمت بدون رضایت خواهان باشد و فاقد وجاهت قانونی باشد ، حکم به رفع مزاحمت را صادر خواهد کرد .
مرکز تخصصی مشاوره حقوقی و وکالت

دپارتمان امور ملکی- املاک و مستغلات