شرایط اساسی برای صحت قراردادها
تحقق کلیه عقود اعم از عقود معینه یا قراردادهای غیر معینه وقتی صورت مي‌گیرد که شرایط اساسی لازم برای صحت معامله در آنها جمع باشد . قانون مدنی ایران این شرایط را در ماده ی 190 در چهار بند بیان می دارد و مي‌گوید:
برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:
قصد طرفین و رضای آنها
اهلیت طرفین
موضوع معین که مورد معامله باشد
مشروعیت جهت معامله
وقتی اصطلاح (شرایط اساسی) به کار برده مي‌شود بدین معنی است که اگر هر یک از شرایط مذکور موجود نباشد عقد صحیح نخواهد بود.
در ماده 190 قانون مذکور کلمه (معامله) که از ریشه (عمل) و از باب مفاعله بوده و به معنای عمل متقابل است. در معنای وسیع کلمه و مرادف عقد (قرارداد) بکار برده شده است (ماده 184 ق.م ). و عدم صحت عقد در نتیجة فقدان یکی از ارکان تشکیل دهنده آن ، بسته به مورد ، موجب بطلان یا عدم نفوذ عقد مي‌شود. بر این تقدیر عقود ، به عقود باطل وعقود غیرنافذ تقسیم مي‌گردند.